oferta

• z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim
• z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym i znacznym
• z niepełnosprawnościami sprzężonymi
• z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim

• przygotowanie do pracy realizowane w blokach: komputer i multimedia, zajęcia biurowe, mała poligrafia, gospodarstwo domowe, sztuka użytkowa, ogrodnictwo;
• rozwijanie zainteresowań, wiedzy i umiejętności przydatnych w dorosłym życiu, trening umiejętności społecznych, zajęcia psychoedukacyjne;
• zajęcia kreatywne: muzyka, teatr, projekty multimedialne, fotografika, szkolny zespół muzyczny, taniec;
• zajęcia sportowe, wyjazdy na basen, na lodowisko, na kręgle, dogoterapia, hipoterapia;
• wycieczki turystyczno – krajoznawcze

Siedzibą Zespołu Szkół Specjalnych w Strzegomiu jest budynek przy ul. Aleja Wojska Polskiego 16 w Strzegomiu. Tutaj mieszczą się wszystkie pomieszczenia szkoły. Na terenie szkoły oraz w domach uczniów prowadzone są również indywidualne zajęcia rewalidacyjno – wychowawcze oraz nauczanie indywidualne.

Wszyscy pracownicy Zespołu Szkół Specjalnych w Strzegomiu a szczególnie nauczyciele, wychowawcy i terapeuci starają się aby edukacja i terapia, którą obejmujemy dzieci, wyzwalała ich potencjał rozwojowy. Uczymy umiejętności przydatnych w codziennym życiu – od samodzielnego jedzenia po obsługę komputera.

Uczymy samodzielności, porozumiewania się, podejmowania decyzji i dokonywania wyborów, odpowiedzialności za siebie choć w niewielkim zakresie.

Poszukujemy różnych form samodzielnego czasu wolnego. W naszej szkole stosowane są min. poniższe metody (lub ich elementy):

• Alternatywne i wspomagające sposoby porozumiewania się ( Makaton);

Program Językowy Makaton – metoda AAC – wspomagające i alternatywne sposoby porozumiewania się

system gestów i symboli graficznych.

Makaton to i 

Daje on nam możliwość powiedzenia o naszych zainteresowaniach , umożliwia porozumiewanie się, wyrażania swoich emocji,  uczuć, tego co chcemy i pragniemy. Gdy nie mówimy  nie znaczy że nie mamy nic do powiedzenia. Gesty są formami, które wspomagają słowne porozumiewanie się z drugą osobą.

• Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne;
• Integracja Sensoryczna:
  Integracja sensoryczna, w popularnym skrócie określana jako SI, jest procesem przetwarzania w mózgu informacji odbieranych przez zmysły z naszego ciała oraz otoczenia w celu wykorzystania ich w codziennym życiu. W każdym momencie życia odbieramy niezliczoną liczbę danych zmysłowych. Pochodzą one nie tylko z oczu i uszu, ale także ze skóry( zmysł dotyku), mięśni, ścięgien i stawów (zmysł propriocepcji, czyli czucia głębokiego)i tak zwanego zmysłu przedsionkowego, który odbiera siłę grawitacji i rejestruje wrażenia z ruchu naszego ciała.
  Najczęstszymi dysfunkcji integracji sensorycznej u dzieci jest nieprawidłowa reaktywność na bodźce. Są to między innymi:
  – niewłaściwe reakcje na bodźce dotykowe (nadmierne lub zbyt małe),
  – za niski lub za wysoki poziom uwagi i aktywności,
  – zaburzenia koordynacji ruchowej,
  – opóźnienia w rozwoju ruchowym, rozwoju mowy,
  – trudności w uczeniu się,
  – zaburzenia zachowania,
  – brak samoakceptacji lub poczucia własnej wartości.”Tak wiele czuję, tak wiele widzę, tak wiele słyszę, tak wiele smakuję…” Alina Mrowińska

• Stymulacja polisensoryczna;
  Stymulacja polisensoryczna rozwoju poznawczego to usprawnianie zmysłów: czucia proprioceptywnego, słuchu, wzroku, smaku, węchu oraz dotyku. Inaczej nazywana jest stymulacją wielozmysłową – umożliwia ona poznawanie przez patrzenie, smakowanie, wąchanie, dotykanie oraz słuchanie czyli tworzenie globalnego, polisensorycznego obrazu określonego pojęcia.

• Pedagogika zabawy;

Pedagogika zabawy to przede wszystkim działania dające dzieciom możliwość rozwoju
w atmosferze zaufania, wzajemnej akceptacji, bez względu na umiejętności. Zabawa towarzyszy ludzkości od zawsze, jako możliwość zaspokajania wielu potrzeb, a szczególnie potrzeby kontaktu z drugim człowiekiem.

Aby warunki zabawy i pracy mogły zaistnieć należy wziąć pod uwagę następujące zasady
– zasada dobrowolności uczestnictwa w zabawie,
– zasada uwzględniania wszystkich poziomów komunikowania się,
– zasada uznawania przeżyć jako wartości,
– zasada różnorodności środków wyrazu,
– zasada współpracy,
– zasada „tu i teraz”.

Przedszkolaki i uczniowie bardzo lubią tę metodę, dlatego jest ona częstym elementem naszych oddziaływań terapeutycznych. Wszyscy przecież wiemy, że śmiech i dobra zabawa to samo zdrowie.

„Powiedz mi, a zapomnę, Pokaż mi, a zapamiętam, Pozwól mi wziąć udział, a zrozumiem’’

Konfucjusz

• Muzykoterapia;

​Muzykoterapia oznacza leczenie dźwiękiem, polegające na systematycznym i metodycznym zastosowaniumuzyki w kompleksie działań terapeytycznych. Niepełnosprawność intelektualna wiąże się z trwałymi zmianami w ośrodkowym układzienerwowym i zaburzeniami w jegofunkcjonowaniu. Sprawia to, że zaburzona jestsfera intelektualna, emocjonalno – dążeniowa, wolicjonalna i motoryczna, co w konsekwencjiutrudnia lub uniemożliwia uczenie się i przystosowanie społeczne.

→ Do działań muzykoterapeutycznych w naszej szkole należy:

1. Śpiewanie i mowa żywa,
2. Zabawy rytmiczno – ruchowe,
3. Swobodna gra na instrumentach,
4. Słuchanie muzyki, relaksacja,
5. Własna ekspresja muzyczna,
6. Improwizacja kierowana,
7. Inscenizacje i imprezy muzyczne.

→ Celem naszych działań jest:

1. Usprawnianie funkcji poznawczych,
2. Doskonalenie funkcji pamięciowych,
3. Regulacja procesów psychicznych,
4. Rozładowanie zablokowanej energii,
5. Uzewnętrznienie zahamowanych napięć,
6. Zmniejszenie defektów mowy,
7. Poprawa motoryki małej i dużej.

• Terapia Biofeedback;
• NDT – Bobath;
• Dogoterapia;

Dogoterapia jest jedną z naturalnych metod wspomagających rozwój dzieci niepełnosprawnych intelektualnie wykorzystującą kontakt z psem. Jego obecność nie tylko ułatwia nawiązanie wzajemnych relacji, ale także sprzyja rozwojowi aktywności poznawczej, eliminuje zachowania opozycyjne oraz rozwija gotowość i zdolności do uczenia się. Pies -obserwator, pies – towarzysz podczas zabaw i wykonywania zadań jest dla dzieci niewątpliwą atrakcją i zachęca je do podejmowania wysiłku. Z nim doskonalą swoje umiejętności społeczne, kształtują wrażliwość.
Głównym założeniem programu jest realizacja ćwiczeń mających na celu wspomaganie procesu rehabilitacji dzieci niepełnosprawnych intelektualnie w stopniu umiarkowanym z uwzględnieniem ich indywidualnych możliwości i potrzeb. Prowadzone ćwiczenia i zabawy
mają na celu:

• Stymulację rozwoju funkcji poznawczych
• Usprawnianie funkcji motorycznych
• Podejmowanie różnych form działań ruchowych, właściwe ukierunkowanieaktywności
• Socjalizację i uwrażliwienie, redukowanie napięć emocjonalnych
• Stwarzanie możliwości odnoszenia sukcesu
• Stymulację rozwoju mowy: usprawnianie umiejętności komunikowana się ,nawiązywania kontaktu
• Kształtowanie właściwych wzorów zachowań i działań w stosunku do zwierząt
• Stwarzanie możliwości doznawania radości i przyjemności w kontakcie z psem
• Naukę postępowania z psem
• Wzbogacanie wiedzy o budowie i pielęgnacji psa
• Kształtowanie humanitarnych postaw wobec zwierząt\
• Naukę relaksacji w obecności psa

• Hipoterapia;

Hipoterapia swoją specyfikację zawdzięcza koniowi biorącemu udział w terapii. Stan dzieci poprawia się podczas jazdy konnej i kontaktu ze zwierzęciem. Dla wielu dzieci nawiązanie uczuciowej więzi z koniem wspomaga rozwój samodzielności i wzmacnia poczucie własnej wartości.
Hipoterapia jest wyjątkową i niepowtarzalną metodą usprawniania dzięki obecności konia – współterapeuty. Koń i jego ruch dają zupełnie nowe i niespotykane w innych metodach terapeutycznych możliwości.

• Onoterapia;

Onoterapia czyli wspomaganie leczenia z udziałem osła. Pomimo naturalnych podobieństw do konia, osioł ma cechy, które szczególnie predestynują go do pracy z dziećmi. Jest z reguły mniejszy od konia, nie wzbudza więc lęku. Poza tym ma trochę zabawny, bajkowy wygląd: duża głowa, długie uszy, pękaty brzuch, krótkie kończyny oraz cienki ogon zakończony gęstą, długa kitką. Wszystko to sprawia, że kontakt osiołkiem jest miły i uspokajający. Bliskość z osiołkami, głaskanie, czesanie, dotykanie, chodzenie z nimi na spacery to elementy terapii, dzięki którym dzieci wyciszają się, wspomagają swoje funkcje poznawcze, jak myślenie, pamięć, koncentracja, mają silniejszą motywację do komunikowania się z terapeutą, aktywizują układ ruchu, relaksują się.

• Felinoterapia;

Felinoterapia to jedna z metod Zooterapii, polegająca na kontakcie z kotem, jest terapią wspomagająca inne terapie. Kontakty z kotem wspomagają i budują prawidłowe relacje społeczne, zwiększają zaangażowanie, rozwijają wrażliwości i empatię. Dziecko uczy się rozpoznawać sygnały wysyłane przez zwierzę i reagować na nie. Kot uczy doświadczać otoczenie, motywuje do cierpliwości i samokontroli. Fizyczny kontakt z kotem (głaskanie, przytulanie) stymuluje organizm człowieka do wydzielania endorfin, pobudza układ odpornościowy i bardzo odpręża.

• PNF / PNF w pediatrii;
• Terapia Cranio – Sacralna;

Podstawy tej metody oparte są na anatomii i fizjologii. W terapii wykorzystuje się trzy fizjologiczne rytmy ludzkiego organizmu: rytm bicia serca (puls), rytm oddechowy i rytm kranialny (tętnienia płynu mózgowo-rdzeniowego). Jej holistyczne działanie na organizm wykorzystuje zdolności samoregulacji i naturalne siły uzdrawiające każdego człowieka. Sam przebieg sesji terapeutycznej ma charakter nieiwazyjny
i relaksacyjny. Terapeuta układa odpowiednio swoje dłonie na czaszce
i kości krzyżowej, aby ocenić rytm i przepływ płynu mózgowo-rdzeniowego oraz napięcie tkanek miękkich. Jeśli wyczuje nieprawidłowości, stosuje delikatne manipulacje – poprzez naciski, uciski, trakcje lub dekompresje. Wskazania do terapii obejmują:

• schorzenia psychiczne (np. psychoza, autyzm, zaburzenia osobowości, depresja, nerwice, traumy z przeszłości),
• problemy neurologiczne (np. bóle i zawroty głowy, migreny, omdlenia, urazy mózgu i rdzenia kręgowego, stwardnienie rozsiane, choroba Parkinsona, neuralgie),
• schorzenia układu kostno-mięśniowego (zespoły bólowe kręgosłupa, bóle pleców, rwa kulszowa, skoliozy, przeciążeniowe i pourazowe bóle stawów obwodowych i kręgosłupa, wzmożone napięcie mięśni),
• zaburzenia układu pokarmowego (zespół jelita wrażliwego, wzdęcia i zaparcia, bóle brzucha),
• zaburzenia endokrynologiczne,
• problemy z oddychaniem (np. zaburzona praca przepony, astma),
• dolegliwości bólowe niewiadomego pochodzenia.

Przy systematycznym stosowaniu terapii czaszkowo – krzyżowej u dzieci obserwuje się rozwój i poprawę umiejętności społecznych, stabilności emocjonalnej. Stosowane techniki oddziałują na świadomość własnego ciała, wyciszają. Normalizują pracę autonomicznego układu nerwowego, zwiększają przestrzeń dla rozwijającego się mózgu.

• Monachijska Funkcjonalna Diagnostyka Rozwojowa;
• Wielowymiarowa terapia manualna stóp;
  

• stopa płasko-koślawa
• stopa sierpowata
• stopa końska
• stopa końsko-szpotawa
• ograniczenia w obrębie stawów biodrowych
  

• Integracja odruchów wg dr Sally Goddard:

Integracja Odruchow Pierwotnych wg Sally Goddard Blythe to metoda terapeutyczna, opierająca się na naturalnych wzorcach ruchowych, które wykonuje prawidłowo rozwijające się dziecko podczas 1 roku życia. Odruchy pierwotne powinny zostać zintegrowane do pierwszego roku życia. Znaczny odsetek uczniów wykazuje niedojrzałość w zakresie sprawności ruchowej oraz niestabilnosci postawy. Ćwiczenia mają na celu wykształcenie prawidłowych mechanizmów ruchowych. Dzięki temu poprawia się funkcjonowanie osoby w zakresie umiejętności, u których podstawy leży tzw. dojrzałość neuromotoryczna. Wśród takich umiejętności wymienia się m.in. zdolności szkolne: czytanie, pisanie, uważne słuchanie, sprawność gimnastyczną oraz komunikację niewerbalną.

• Metoda M. Ch. Knillów;

Podstawowym założeniem programu M.Ch. Knillów, jest oparcie działań stymulujących rozwój dziecka, na zmyśle dotyku. Doświadczenie kontaktu fizycznego, jest podstawą rozwoju związków z innymi ludźmi i komunikacji między nimi. Są to zajęcia opierające się na aktywności ruchowej dziecka i terapeuty, połączone ze specjalnie skomponowaną muzyką, która stymuluje, skupia uwagę dziecka i tworzy poczucie przewidywalności sytuacji.

Programy Aktywności opierają się na poznawaniu przez dziecko różnych rodzajów aktywności, poprzez dostosowywanie swych ruchów (np. kołysanie, wymachiwanie rękoma, zginanie i rozprostowywanie rąk, pocieranie dłoni, zaciskanie i otwieranie dłoni, poruszanie palcami, klaskanie, głaskanie głowy, itd.) do melodyczno-rytmicznego akompaniamentu z taśmy magnetofonowej. Zdaniem autorów rozwój kontaktu i komunikacji jest znacznie ważniejszy niż sam ruch i jego mniej lub bardziej precyzyjne wykonywanie. Aktywność może być realizowana w różny sposób, w zależności od specyficznych potrzeb dziecka i jego możliwości ruchowych.
Programy Aktywności składają się z sześciu części o wzrastającej trudności:

• Program wprowadzajacy (8 minut) – przeznaczony dla dzieci, które są hiperaktywne, bardzo małe lub mają niedostateczną koncentrację uwagi, aby uczestniczyć w programie pierwszym lub drugim. Stosowany do pracy z dziećmi autystycznymi lub psychotycznymi.
• Program I (15 minut), Program II (15 minut) – używane tu są różne części ciała w różny sposób: leżenie, głaskanie, zginanie, zaciskanie, obracanie, klaskanie, przewracanie.
• Program III (20 minut) – wymaga znacznie większej świadomości społecznej dziecka, koordynacji ruchowej.
• Program IV (20 minut) – przeznaczony jest do pracy w grupie, wymaga większej świadomości ruchowej, koncentracji i samoświadomości społecznej.
• Program SPH (25 minut) – przeznaczony do pracy z dziećmi niesprawnymi fizycznie, lub takimi, które potrzebują więcej czasu na wykonanie danej czynności.

• Metoda Glena Domana;

Program nauki globalnego czytania Glenn Doman określał jako „zabawę w czytanie”. Przed rozpoczęciem nauki należy zadbać o wytworzenie atmosfery radości i entuzjazmu oraz o szybkie eksponowanie kolejno prezentowanych słów. Metoda ta polega na wielokrotnym pokazywaniu dziecku zestawów kart ze ściśle określoną treścią. Każdy zestaw słów prezentujemy dziecku 3 razy dziennie w odstępach 30-sto minutowych. Rozpoczynając zabawę w czytanie jako pierwsze pokazujemy dziecku proste rzeczowniki, które łatwo znajdzie w swoim otoczeniu. Czas przeznaczony na tę zabawę ma być bardzo krótki. Każda sesja zabierze tylko kilka sekund – trzeba zawsze skończyć ją zanim dziecko będzie chciało skończyć pierwsze.

 Nauka czytania według metody Glenna Domana odbywa się w pięciu etapach:

• 1 etap – pojedyncze wyrazy
• 2 etap – podwójne wyrażenia
• 3 etap – proste zdania
• 4 etap – rozbudowane zdania
• 5 etap – książki

 Co zyskuje dziecko dzięki wczesnej nauce czytania?

– ma lepszą zdolność koncentracji oraz pamięć
– jest ciekawe świata oraz samodzielne
– jest z siebie dumne, wzrasta jego samoocena
– nie będzie bało się czytania, będzie je kojarzyło z zabawą z rodzicami, a nie z przymusową i nudną nauką na ocenę w szkole
– dziecko sprawnie czytające to w przyszłości dziecko dobrze uczące się

• Kinezjologia Edukacyjna P. Denisona;
• Metoda Dobrego Startu;
• Metoda Zabawowa;

Zabawa jest naturalną czynnością dziecka i wpływa na jego wielowymiarowy rozwój. Czynnik zabawy zawsze towarzyszy metodom wychowania przedszkolnego, skłaniają dzieci w tym wieku do angażowania się w rozmaite wysiłki związane z uczeniem się i adaptacją do wymogów i norm społecznych. Zabawa staje się w ten sposób metodą pracy z dzieckiem, sposobem aktywizowania grupy oraz budowania atmosfery współdziałania. Ponadto, wychowawcy mogą wykorzystywać twórcze zabawy w celu rozbudzania u dzieci zainteresowania przyszłą nauką, pokazując im, że szkolne zdobywanie wiadomości można polubić i może ono być bardzo atrakcyjnym zajęciem.   Stosowanie metod zabawowych zarówno w przedszkolu, jak i w nauczaniu zintegrowanym ułatwia dzieciom wchodzenie w nową grupę, poznanie nowego środowiska, zapoznanie się z imionami i powierzchownymi cechami kolegów i koleżanek, z którymi rozpoczynają one naukę. I tak np. wykorzystanie zabawy pozwala wychowankom na rozluźnienie się, odprężenie czy też zniwelowanie potencjalnego napięcia psychicznego. Ułatwia również wdrażanie ich do nowych, podejmowanych na zajęciach tematów, oferując sposobność rozpoznania potrzeb, odczuć i oczekiwań innych członków grupy.

• Ćwiczenia Grafomotoryczne;

Grafomotoryka to umiejętność pisania i rysowania. Wymaga ona zdolności naśladowania ruchów, wykonywania ruchów sekwencyjnych i precyzyjnych (lewa półkula mózgu), koordynacji wzrokowo-ruchowej, percepcji wzrokowej oraz sprawności manualnej. Co ważne, na rozwój manualny wpływa ogólny rozwój fizyczny dziecka. Dlatego już w przedszkolu nasze maluchy mają zapewnioną sporą dawkę biegania, wspinania się i czołgania. Bardzo ważnym elementem w trenowaniu płynności ruchów u przedszkolaków i uczniów z różnymi zaburzeniami rozwojowymi jest samoobsługa, stąd też często ćwiczymy wiązanie butów, zapinanie guzików, prawidłowe posługiwanie się sztućcami i mycie dłoni. Budowanie, lepienie, majsterkowanie, wałkowanie, wycinanie, kolorowanie, rysowanie, malowanie, kreślenie szlaczków i kształtów  to również baza naszych codziennych zajęć.

• Psychoterapia;
• Papieroplastyka;

Budowanie z klocków, lepienie z plasteliny, rysowanie – to nie po prostu dziecięce zabawy, ale ważne elementy w edukacji dziecka. Łączy je to, że pomagają kształtować motorykę małą, czyli sprawność dłoni i palców, która odpowiada za codzienne funkcjonowanie. Powinniśmy stymulować jej rozwój, podsuwając dziecku odpowiednie zajęcia – jednym z nich jest papieroplastyka. Papieroplastyka to technika wykonywania przedmiotów dekoracyjnych i użytkowych z papieru lub masy papierowej. Istnieje wiele technik tej dziedziny, m.in.: origami ,origami modułowe, kusudama, kirigami, decoupage.  Papieroplastyka rozwija zdolności manualne, wyobraźnię, zmysł estetyczny, kreatywność.

• Sensoplastyka;

Sensoplastyka to metoda, która rozwija kreatywność i twórcze myślenie poprzez pobudzanie wszystkich zmysłów takich jak słuch, smak, zapach, wzrok i dotyk, dzięki użyciu łatwo dostępnych produktów spożywczych i pełnej palety barw. Na zajęciach wykorzystujących elementy Sensoplastyki dzieci mają styczność z masami plastycznymi, lepkimi, kleistymi, pachnącymi, kolorowymi, z materiałem sypkim, mokrym, twardym i szorstkim. To wszystko dostarcza wielu doświadczeń, wpływa na rozwój funkcji poznawczych, motorycznych oraz społeczno-emocjonalnych. Metoda Senoplastyki opiera się na odpowiednio zorganizowanej przestrzeni, umożliwieniu bycia samodzielnym,  obserwacji potrzeb dziecka, czy jest gotowe do podjęcia kolejnej aktywności.

• Arteterapia;
• Biblioterapia i inne

Dzięki współpracy z Caritas Świdnica, uczniowie mają zapewnioną opiekę pielęgniarską oraz dodatkowo zajęcia rehabilitacyjne.

Zespół Szkół obejmuje wieloprofilową edukacją, terapią, opieką i wychowaniem dzieci i młodzież od chwili stwierdzenia niepełnosprawności do 24 roku życia.
W przypadku dzieci młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim zapewniamy indywidualne lub zespołowe zajęcia rewalidacyjno –wychowawcze, które organizuje się od początku roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym kończą się 3 lata do końca roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym kończą 25 lat.

W skład merytorycznej kadry Zespołu Szkół Specjalnych w Strzegomiu wchodzą pedagodzy specjalni, logopedzi, psycholog, fizjoterapeuci oraz pomoce nauczyciela. Wszyscy pracownicy specjalistyczni to osoby wysoko wykwalifikowane z bogatym doświadczeniem zawodowym. Młodzi nauczyciele włączani w zespoły bardziej doświadczonych kolegów mają dobre warunki osobistego rozwoju zawodowego.

Ze względu na specyfikę uczniów oraz standarty pracy z nimi praca w zespołach sprzyja dzieleniu się doświadczeniem, dyskusjom i wspólnym poszukiwaniom nowych, lepszych sposobów pracy.

Do naszego Zespołu Szkół Specjalnych w Strzegomiu uczęszczają dzieci i młodzież w wieku od 3 do 25 lat, którzy z powodu uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego lub zaburzeń genetycznych mają specyficzne trudności rozwojowe. Dzieci i uczniowie posiadają orzeczenie o kształceniu specjalnym i posiadają niepełnosprawność intelektualną.

Osobną grupę stanowią dzieci objęte wczesnym wspomaganie rozwoju małego dziecka, które trafiają do nas od momentu stwierdzenia niepełnosprawności wielorakiej. Dzieci te uczestniczą w zajęciach specjalistycznych na terenie szkoły.

Innowacje pedagogiczne rozwijające kreatywne i twórcze myślenie
w roku szkolnym 2020/2021
Zajęcia wprowadzone w plan lekcyjny klas/ zespołów

1. Magdalena Siarnacka –„Przytul kotka” felinoterapia dla dzieci z Przedszkola Specjalnego nr 7.
   
2. Magdalena Siarnacka – „Przygoda z kolorami” – sensoplastyka, zajęcia sensoryczno-kreatywne dla dzieci z Przedszkola Specjalnego nr 7.
   
3. Urszula Konieczna „Programujemy samodzielność” – zajęcia kodowania, programowania jako forma zajęć rewalidacyjnych w klasach IV-VIII dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim, umiarkowanym w tym także ze spektrum autyzmu; rok szkolny 2018/2019 oraz 2019/2020
   
4. Paulina Węgrzynowicz „Mały Smakosz”- zajęcia kulinarne dla dzieci z Przedszkola Specjalnego nr 7.
   
5. Anna Marek „Mali naukowcy” – zajęcia kreatywne, odkrywcze i badawcze dla dzieci z Przedszkola Specjalnego nr 7.
   
6. Anna Szymańska „Koza Masza na Bowiterapię zaprasza” – bowiterapia dla dzieci z Przedszkola Specjalnego nr 7 oraz uczniów Zespołu Szkół Specjalnych w Strzegomiu.